Wiosna na dobre rozgościła się w Fereldenie. Śniegi stopniały, coraz częściej wyglądało słońce. Wciąż trwał jeszcze przednówek – i co biedniejsi jadali jeden posiłek dziennie, dietę uzupełniając pokrzywami czy lebiodą – wyczekiwania jednak już pierwszych plonów i lata, czasu wesela i zabaw.

Lord Darthon, słynący z tego, że dość lekką ręką trwoni majątek odziedziczony po żonie i gromadzony przez pokolenia jego rodziny, oraz z organizowanych przed siebie rozrywek – szykował letni bal przebierańców. Choć do zabawy zostały dobre dwa miesiące, w Denerim szlachta, kupcy i co bardziej utalentowani rzemieślnicy już debatowali, kogo lord zechce zaprosić w gości. Zwłaszcza, że ponoć miał ogłosić zaręczyny (jak twierdzili złośliwi: kończyły się mu powoli miesiące, a narzeczona podobna dysponowała cudnym posagiem), spodziewano się więc wielu atrakcji. Zaproszenia stawały się wiec przedmiotem zainteresowania wielu.

Jednocześnie jak Ferelden długi i szeroki, szykowano się do obchodów Letniego Dnia. Tego dnia w całym Thedas organizowano parady, młodzi ludzie w białych strojach udawali się do świątyń, prosić o błogosławieństwo, miały miejsce specjalne nabożeństwa, a wielu młodych wybierało ten dzień na zawarcie małżeństwa lub swatanie młodych i zrękowiny.

Komtur wraz ze sporą grupą templariuszy i paroma magami opuścił Wieżę Kinloch i wyruszył do Wielkiego Lasu – zwanego też Szmaragdowymi Mogiłami – w Orlais. Oficjalnie mieli zbadać tam parę ruin oraz oczyścić z nieumarłych posiadłość Chateau d’Onterre. Podejrzewano jednak, że w istocie Zakon albo Poszukiwacze Prawdy raczej czegoś tam szukają – i że może to być związane z zeszłoroczną podróżą ku Zachodniemu Podejściu, przez Dalię…


/OT:
- bal lorda Darthona to fabuła szykowana na lipiec, była omawiana na discordzie wstępnie, szczegóły dla zainteresowanych zostaną wklejone na forum w czerwcu. Postać ta pojawiła się już w fabule kilka lat temu
- szczegóły obchodów Summerday można znaleźć na forum
- fabuła Szmaragdowych Mogił/Wielkiego Lasu rozgrywka się od paru tygodni w ŻFach, na dziennikach i w karczmie questowej/

       Z bliska obrażenia Anise wyglądały gorzej niż z oddali i Larem pożałował, że musiał się zajmować zielarką w takich warunkach. Nie chodziło o to, że czuł by sobie miał nie poradzić, ale w jej przypadku wolałby dwa razy upewnić się, że wszystko co robił, robił z najwyższą uwagą i najlepiej jak potrafił.
- Nie uleczę wszystkiego - powiedział do niej cicho, gdy zrozumiał, że nie uzdrowi rany na boku. Skrzywił się, spoglądając na szramę. - Założę ci na to opatrunek. Teraz, przy chodzeniu, nie będziesz przez to teraz razić rany.
       Jak powiedział, tak chciał zrobić. Posmarował szramę balsamem leczniczym a potem założył opatrunek w taki sposób, w jaki dało się w tych warunkach.
- Czujesz jak nieprzyjemna jest tutaj Zasłona? - zapytał zielarkę, kończąc swoją pracę. Odsunął się od niej i rozejrzał po wieży. - Niby bez obecności demonicznej, ale wciąż... - ale wciąż jakby była. - Może to ten demon, który wciągnął tamtych? - zgadywał. Mówił na tyle głośno by templariusze i komtur go usłyszeli. W interesie wszystkich leżało by wiedzieli co wyczuwał. Anise może zresztą jakoś ładniej potrafiła to określić.
       Laremowi znowu stanęły w pamięci wszystkie niezbyt przyjemne fakty, które wiedział o dawnych elfach. Nie lubił miejsc, które wypełniła ich magia. Nie ufał im. Wymamrotał pod nosem zaklęcie skalnego pancerza. Posłał kulę światła w ciemniejsze miejsca. Dalej wykonywał polecenia komtura.