Wiosna na dobre rozgościła się w Fereldenie. Śniegi stopniały, coraz częściej wyglądało słońce. Wciąż trwał jeszcze przednówek – i co biedniejsi jadali jeden posiłek dziennie, dietę uzupełniając pokrzywami czy lebiodą – wyczekiwania jednak już pierwszych plonów i lata, czasu wesela i zabaw.

Lord Darthon, słynący z tego, że dość lekką ręką trwoni majątek odziedziczony po żonie i gromadzony przez pokolenia jego rodziny, oraz z organizowanych przed siebie rozrywek – szykował letni bal przebierańców. Choć do zabawy zostały dobre dwa miesiące, w Denerim szlachta, kupcy i co bardziej utalentowani rzemieślnicy już debatowali, kogo lord zechce zaprosić w gości. Zwłaszcza, że ponoć miał ogłosić zaręczyny (jak twierdzili złośliwi: kończyły się mu powoli miesiące, a narzeczona podobna dysponowała cudnym posagiem), spodziewano się więc wielu atrakcji. Zaproszenia stawały się wiec przedmiotem zainteresowania wielu.

Jednocześnie jak Ferelden długi i szeroki, szykowano się do obchodów Letniego Dnia. Tego dnia w całym Thedas organizowano parady, młodzi ludzie w białych strojach udawali się do świątyń, prosić o błogosławieństwo, miały miejsce specjalne nabożeństwa, a wielu młodych wybierało ten dzień na zawarcie małżeństwa lub swatanie młodych i zrękowiny.

Komtur wraz ze sporą grupą templariuszy i paroma magami opuścił Wieżę Kinloch i wyruszył do Wielkiego Lasu – zwanego też Szmaragdowymi Mogiłami – w Orlais. Oficjalnie mieli zbadać tam parę ruin oraz oczyścić z nieumarłych posiadłość Chateau d’Onterre. Podejrzewano jednak, że w istocie Zakon albo Poszukiwacze Prawdy raczej czegoś tam szukają – i że może to być związane z zeszłoroczną podróżą ku Zachodniemu Podejściu, przez Dalię…


/OT:
- bal lorda Darthona to fabuła szykowana na lipiec, była omawiana na discordzie wstępnie, szczegóły dla zainteresowanych zostaną wklejone na forum w czerwcu. Postać ta pojawiła się już w fabule kilka lat temu
- szczegóły obchodów Summerday można znaleźć na forum
- fabuła Szmaragdowych Mogił/Wielkiego Lasu rozgrywka się od paru tygodni w ŻFach, na dziennikach i w karczmie questowej/

       Grupa nie musiała spodziewać się kłopotów, chociaż było to całkiem naturalne z ich strony, kiedy znajdowało się w tak niepewnym miejscu. Zwierzęta udało się ulokować dosyć blisko, a te nie wydawały się jakoś specjalnie zaniepokojone. Kupiec jedynie przez dłuższą chwilę patrzył na swoją własność, która był wóz, ale ostatecznie poprosił, aby podczas wart mieć go na oku. Na warcie Livle towarzyszył jej sam właściciel tego niewielkiego dobytku, a jego syn przysiadł wraz z Devonem.
       Nocleg minął względnie spokojne. Parę razy jednak najemniczka oraz apostata mieli wrażenie, że ktoś ich obserwuje; być może ten nieszczęsny starzec, który w tej chwili nie miał jak podejść do swojego ogniska? Wrażenie na pewno podzielali obaj mężczyźni, z którymi przyszło im trzymać wartę. Sam krasnolud również przyznał, że czuł się obserwowany, ale niczego nie dostrzegł w ciemności.
       Grupa nie została zaatakowana. Wóz nie został rozkradziony. Podobnie zwierzęta tkwiły na swoim miejscu.
       Ranek był chłodny, a niebo zasnute chmurami. Szarość dnia sprawiała, że było zwyczajnie ponuro, a gdyby zerknąć w kierunku, z którego nadjechali, można było zauważyć, że mgła jakby się zmniejszyła, zrzedła. Zapewne w ciągu godziny zniknie całkowicie, a przynajmniej na to się zapowiadało. Gdzieś w oddali dało się słyszeć świergot ptaków, ale w samej wiosce nie pojawiały się ranne dźwięki. Kogut nie zapiał, pies nie zaczął szczekać, a kot nie miauczał i nie domagał się spodka mleka od jakiejś kozy. Nikogo nie było, kto spieszyłby o poranku do ogrodu bądź na pole. Z żadnego komina nie zaczynał unosić się dym, żaden gwar nie towarzyszył pierwszym promieniom słońca.
       Cisza, która trwała wokół wydawała się być aż zbyt głęboka, ale z drugiej strony nie było to coś dziwnego, skoro w okolicy – teoretycznie – nie było nikogo żywego poza ich piątką i tajemniczym jegomościem, który nie odważył się podejść do grupy. Czemu też ciężko się dziwić skoro w środku nocy mu grożono.