Wiosna na dobre rozgościła się w Fereldenie. Śniegi stopniały, coraz częściej wyglądało słońce. Wciąż trwał jeszcze przednówek – i co biedniejsi jadali jeden posiłek dziennie, dietę uzupełniając pokrzywami czy lebiodą – wyczekiwania jednak już pierwszych plonów i lata, czasu wesela i zabaw.

Lord Darthon, słynący z tego, że dość lekką ręką trwoni majątek odziedziczony po żonie i gromadzony przez pokolenia jego rodziny, oraz z organizowanych przed siebie rozrywek – szykował letni bal przebierańców. Choć do zabawy zostały dobre dwa miesiące, w Denerim szlachta, kupcy i co bardziej utalentowani rzemieślnicy już debatowali, kogo lord zechce zaprosić w gości. Zwłaszcza, że ponoć miał ogłosić zaręczyny (jak twierdzili złośliwi: kończyły się mu powoli miesiące, a narzeczona podobna dysponowała cudnym posagiem), spodziewano się więc wielu atrakcji. Zaproszenia stawały się wiec przedmiotem zainteresowania wielu.

Jednocześnie jak Ferelden długi i szeroki, szykowano się do obchodów Letniego Dnia. Tego dnia w całym Thedas organizowano parady, młodzi ludzie w białych strojach udawali się do świątyń, prosić o błogosławieństwo, miały miejsce specjalne nabożeństwa, a wielu młodych wybierało ten dzień na zawarcie małżeństwa lub swatanie młodych i zrękowiny.

Komtur wraz ze sporą grupą templariuszy i paroma magami opuścił Wieżę Kinloch i wyruszył do Wielkiego Lasu – zwanego też Szmaragdowymi Mogiłami – w Orlais. Oficjalnie mieli zbadać tam parę ruin oraz oczyścić z nieumarłych posiadłość Chateau d’Onterre. Podejrzewano jednak, że w istocie Zakon albo Poszukiwacze Prawdy raczej czegoś tam szukają – i że może to być związane z zeszłoroczną podróżą ku Zachodniemu Podejściu, przez Dalię…


/OT:
- bal lorda Darthona to fabuła szykowana na lipiec, była omawiana na discordzie wstępnie, szczegóły dla zainteresowanych zostaną wklejone na forum w czerwcu. Postać ta pojawiła się już w fabule kilka lat temu
- szczegóły obchodów Summerday można znaleźć na forum
- fabuła Szmaragdowych Mogił/Wielkiego Lasu rozgrywka się od paru tygodni w ŻFach, na dziennikach i w karczmie questowej/

       Pożar nie był żadną z możliwości, jakie przychodziły jasnowłosej do głowy, gdy zmierzała w stronę okrzyków. Towarzyskie dramaty czy złości na służbę wydawały się zrozumiałe, jednak ogień? Wywoływał w elfce nie tylko zaskoczenie, ale też nowe obawy, w końcu wiele hałasów z różnych kierunków już na pierwszy rzut oka przeczyło przypadkowości.
       Na Stwórcę.
       Ledwie zarejestrowała obecność oddalającego się pana Arthura. Najwyraźniej zdołał odnaleźć pannę i jej ciotkę, choć kłopot z nimi raczej nie był teraz priorytetem... Wciąż jednak był kłopotem. Szarpaninie przez uderzenie serca przyglądała się z niedowierzaniem.
       I zastanawiała się, czy ciotka zachowywała się tak, gdyż wiedziała, co się działo? Czy zamieszanie zostało wywołane akurat dla dziewczyny w starozłotej sukni? Może. A może zupełnie myliła się w tym założeniu. Nie zmieniało to nic w sprawie tego, iż z góry dobiegały dźwięki, jakby ktoś przez to wszystko płonął właśnie żywcem.
       Zeszła kobietom z drogi nie zamierzając ingerować w ich siłowanie, po czym rzuciła się prędko ku kuchni i dochodzącemu stamtąd zamieszaniu. Musiała wiedzieć, czy z Małą Jenny było wszystko w porządku.