........W pamięci Fereldeńczyków świeża była jeszcze wojna na Północnym Wybrzeżu, gdy pomioty wyszły spod ziemi i zaczęły atakować ziemie należące do Wysokoża. Wówczas armia Amarantu i siły Szarej Straży przyszły z pomocą, powstrzymując atak. I chociaż wielu było szczęśliwych, że wojna dobiegła końca, nie trzeba było czekać zbyt długo by dostrzec, że sytuacja nie była tak spokojna jak wielu chciałoby wierzyć. W ciągu następnych miesięcy, aktywność pomiotów wzmagała się nieustannie – coraz częstsze ataki, tajemnicza otchłań, która otworzyła się w odległej wiosce Harscliffe. Trudno było powiedzieć, że to jedynie nieszczęśliwy zbieg okoliczności, gdy ataki wzmagały się z każdym mijającym miesiącem.
........Aż w końcu nadszedł atak. Wielu spodziewało się go już od dawna, inni liczyli na to, że nic podobnego nie będzie miało miejsca. A jednak, w środku nocy Amarantem wstrząsnęło potężne trzęsienie ziemi, która spowodowało, że całe centrum miasta zniknęło, zapadając się prosto w ciemność. Ci, którzy mogli ratowali się ucieczką, inni pozostali w domach licząc, że to jedynie anomalia pogodowa. Nie dało się jednak zignorować armii pomiotów, która zaczęła wypełzać z otchłani w samym centrum miasta. Na szczęście mieszkańców, zwiadowcy Szarej Straży dostrzegli sygnały nadchodzącego ataku już wcześniej, więc wojownicy znaleźli się w mieście na tyle szybko, by odpowiedzieć na zagrożenie. Mimo ich obecności, tylko głupiec powiedziałby jednak że sytuacja była opanowana.
........Przez miasto kroczyła armia pomiotów. Ogry, genloki, hurloki – maszerując zgodnie, w szyku. Wykonując rozkazy potężniejszej istoty. Porywały bezbronnych, mordowały tych którzy próbowali się bronić i niszczyli miasto. Chociaż Szara Straż robiła wszystko co w ich mocy, nie dało się uniknąć przerażających strat.
........Dopiero dotarcie wojsk i przeprowadzenie zmasowanego ataku na przywódcę potworów przyniosło jakikolwiek skutek, posyłając w rozsypkę ich szyki i prowadząc do wewnętrznych konfliktów. Wraz z pierwszymi promieniami słońca, walki zakończyły się, a Amarant znów był bezpieczny.
........Nie obyło się bez ofiar – wielu ludzi i elfów straciło swoje życie, gdy plugawe Pomiot wtargnęły do ich domów w środku nocy, nie dając im nawet szans na obronę. Nie tylko zapadająca się ziemia, ale i pożary wyrządziły straty na terenie miasta. Ale Fereldeńczycy nie poddawali się tak łatwo. Już następnego dnia w grunt wbito łopaty, a topory poszły w ruch by rozebrać naruszone pożarami budynki. Przed Amarantem kolejny raz stała długa droga do odbudowy.

........Tę drogę doskonale znał Arl Gavran Atherton, obecny władca Wysokoża. Podczas jednak gdy w Amarancie chodziło jedynie o jedno miasto, on sam musiał zaopiekować się całym arlatem. Arlatem wyniszczonym przez lata samowolki, przez niedawny atak, a także różnego rodzaju katastrofy naturalne. Bardzo łatwo było dostrzec, że ludność pozostająca jeszcze na terenie Wysokoża nie była wystarczająco liczna, by przywrócić tym ziemiom dawną świetność. Dlatego też wysłano otwarte ogłoszenie, zapraszające wszystkich chętnych by przenieśli się na ziemie Północnego Wybrzeża.
........Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać. Była to okazja dla wielu – trzecich czy czwartych synów nie mogących liczyć na spadek, ludzi, którzy stracili cały swój majątek, czy tych którzy po prostu chcieli uciec od irytujących sąsiadów. W większości przypadków Wysokoże oferowało im ziemię i dom, który wystarczyło naprawić. Jeszcze lepsze warunki oferowano rzemieślnikom, którzy dodatkowo otrzymywali gwarant pierwszeństwa przy zamówieniach ze skarbca Arlatu.

........Ostatnimi czasy mało było słychać też o zbójeckich bandach z Wysokoża, które niegdyś wyrządzały tak wiele szkód. Wyglądało na to, że starcia z wojskiem sprawiły, że odechciało im się swojej zbójeckiej działalności, lub przynajmniej ograniczyli jej skalę. Niektórzy mówili nawet, że w końcu udało zażegnać się wszystkie problemy, które ot tak dawna trawiły Wysokoże, a stąd mogło być już tylko lepiej. Ci bardziej sceptyczni na razie powstrzymywali się przed komentarzami.

........Tymczasem w Redcliffe pojawił się nowy, poważny problem.
........Jakiś czas temu rozniosły się wieści, że nad Ostagar powróciły ptaki. Skłoniło to wielu ludzi do ruszenia tam na poszukiwanie skarbów. Niestety, okazało się, że część ziemi, którą uznano za bezpieczną, wciąż pozostaje skażona. Wkrótce później w jednej wiosce na Zaziemiu pojawiły się pierwsze ogniska choroby, pamiętanej z czasów Plagi.
........Reakcja była natychmiastowa. Wioska została otoczona kordonem żołnierzy. Wszystkich chorych nakazano przenieść do jednej części i odizolować od osób zdrowych - ale i tych nie wypuszczono z obawy o to, że już mogą nieść w sobie skażenie. Powiadomiono też Szarą Straż, choć w obliczu zniszczeń w Amarancie nie liczono na ich wsparcie. Niektórzy cieszyli się z posunięcia arlessy, pełni obawy o własne rodziny, inni uważali, że jest to nazbyt okrutne. Niestety, nie było wiadomo, czy i inni buszujący po Ostagarze nie roznoszą właśnie po Fereldenie nasion, które wydadzą straszliwy plon...

........W bannornie Zielonego Zakątka tymczasem konflikt między Burzykiem i ludźmi banna zaostrzał się. Nie istniała możliwość, by banitom zawsze wszystko uchodziło na sucho - w wyniku pułapki kilku z nich złapano, a kilku straciło życie. Jeden z ludzi Burzyka jednak umknął strażnikom, a drugiego banda wyrwała ze szponów burmistrza, szantażując go życiem syna. Banna wściekał się, ale póki Burzyk siedział pośród lasów, ciężko było mu coś zrobić, jeśli nie chciał zaryzykować wycofania swoich ludzi z granic i dania sąsiadom szansy na podbój. A mówiło się, że ponoć bann ostrzy sobie zęby na część osłabionego po wybrykach Neala Chambersa bannornu Kingsfield, podupadającego pod rządami nowej bannory. Walka na dwóch frontach nie uśmiechała się bannowi.

........Wszystko wskazywało na to, że sytuacja w Kinloch również nie jest najlepsza. Pojawiały się plotki, że podobno w Twierdzy panuje epidemia. Na szczęście dotykała ona głównie adeptów i do tej pory nie odnotowano ofiar śmiertelnych. Pozostawało mieć nadzieje, że choroba nie rozniesie się na resztę Fereldenu, gdzie większa część ludności nie miała dostępu do medykamentów oraz uzdrowicieli.

........W wielu miastach i wsiach zjawili się wędrowcy głoszący dziwne poglądy. Nie dość, ze wypowiadali się negatywnie na temat Zakonu, to dodatkowo wskazywali na to, iż koniec świata jest konieczny by miał powrócić Stwórca. Pojawiły się doniesienia o pożarach wiosek, mordowaniu ludzi powiązanych z Zakonem oraz atakowaniu templariuszy. Osoby próbujące się jawnie sprzeciwiać dziwnej sekcie jaka zaczęła grasować w Fereldenie, często ulegali dziwnym „wypadkom”, ewentualnie słuch o nich ginął. Wszystko wskazywało na to, że podejrzana grupa posiada szerokie wpływy i nie boi się wystąpić przeciwko jednej z najpotężniejszych organizacji. Pozostawało pytanie jak wiele szkód będą w stanie wyrządzić i czy ktoś ich powstrzyma.

Ich wariat okazał się całkiem kompetentną osobą. - To inni żyją? - Fajnie! Chyba... Znaczy się kwestia mocno dyskusyjna. Czemu nie wracali? Ten tutaj, przynajmniej do ich przybycia, był wolną osobą, co go i resztę powstrzymywało od powrotu? Wszystko to było dziwne, Jubiler nie ufał nieznajomemu, wyglądało to wszystko na próbę wciągnięcia w pułapkę. Nawet jeśli tak nie było to czego mieli oczekiwać? Może każdy członek ekspedycji był... dziwny?
Odpowiadając na pytanie Rafaela. - Było, stracili tam jednego członka ekspedycji. Ja zaś... wydaje mi się, że kogoś tam widziałem. - Cały ten las był miejscem magicznym, niektóre miejsca jednak tym aż emanowały, dumne z siebie, prezentowały światu swoje wynaturzenie. Chociażby takie elfie ruiny, z każdym krokiem Matt czuł się coraz mniej pewniej. Zdusił w sobie wszelkie wątpliwości czekając na odpowiedzi. Wszystko zależało teraz od tego co usłyszą, jeżeli mężczyzna powie im, że w ruinach są pozostali nie będą mieli zbyt wielkiego wyboru.