Nadeszła zima, śnieg pokrył trakty i niemal uniemożliwił podróżowanie. Temperatury spadły – mróz ściął brzegi jeziora Kalenhad, rankiem w miastach znajdywano czasem ciała zamarzniętych nieszczęśników, a wśród biedoty choroby zbierały większe żniwo. W Denerim powieszono kobietę, która ponoć zdecydowała się pozbyć dwójki najmłodszych dzieci, nie mając dość zapasów na ich wyżywienie. Podobno przepadło ostatnio też parę małych elfów z Denerim i Amarantu, ale kto się specjalnie przejmował elfami?

       Nadejście zimy oznaczało też kres problemów ze skażeniem, z którymi borykano się ostatnio w różnych zakątkach Fereldenu. W Crestwood, po tym jak opadła woda w zatoce, a pomioty i nieumarli zaczęli wychodzić spod ziemi, Krąg i Szarzy Strażnicy zstąpili do jaskiń, by je oczyścić i zapieczętować wyjścia na Głębokie Ścieżki. W Redcliffe z czasem sytuacja zaczęła się normować. Chorzy wymarli lub zostali wyleczeni. Nie było już domów oznaczonych żółtymi znakami. Jedynym problemem pozostały skażone wilki – najpierw albo nikt nie zauważył ich śladów, albo je zignorował, a potem po ataku na gospodarstwa dwa zdołały uciec. Zapewne padły, ale w lasach przez to można było napotkać na przemienione kruki.

       Strażnicy powoli byli odwoływani z Redcliffe, choć wciąż ich obecność była mocno zaznaczona na terenie arlatu. Nikt nie chciał, żeby skażenie się rozprzestrzeniało, a do tego jak zawsze znaleźli się ludzie, którzy próbowali zarobić na nieszczęściu innych. Co jakiś czas Straż zatrzymywała więc nieuczciwych handlarzy, którzy nie tylko pobierali opłatę za zioła, które bractwo dawało za darmo, ale w większości wypadków sprzedawali najzwyklejsze zielsko, które nie miało żadnego szczególnego działania. Gdy jednak sytuacja zaczęła się normować, a starch przestał popychać ludzi do łatwowierności, przypadki fałszywych próbek również zaczęły zanikać. Szarzy mogli wracać do rutynowych zadań, choć mówiono, że ostatnie wydarzenia znowu zachęciły nowych rekrutów do zgłaszania się w ich szeregi.

       Mieszkańcy Vintiver po świętowaniu zakończonych zbiorów winorośli, nie spodziewali się, że wraz z nadejściem zimy pojawią się kłopoty. Pomioty dowodzone przez plugawca spustoszyły wioskę, doprowadzając do śmierci wielu ludzi oraz kilku pożarów. Sytuację udało się opanować, jednak wioska nie cieszyła się już tak licznymi wizytami kupców, a część mieszkańców sprzedała dobytek i przeniosła się z dala od Brecilianu.

       W Kinloch doszło do samobójstwa jednej z adeptek. Pojawiły się doniesienia o dręczeniu adeptów oraz pogłoski o maleficarum. Podobno templariusze podjęli działania mające na celu wyeliminowanie maga krwi oraz ukrócenie niewskazanych zachowań pośród młodych magów, jednak obecnie nie widać było rezultatów.

Lyn nie czuła się źle wybudzając się ze snu, żeby pełnić wartę. Była to dla niej rzecz normalna, właściwie to przed wstąpieniem do Straży spała o wiele mniej. Jednak starała się wykorzystywać jak najlepiej czas, w którym mogła spać, nawet jeśli nie miała głębokiego snu przez nocowanie w takim miejscu i fakt, że ktoś może znajdować się w pobliżu nie dawał jej spokoju.
Rano napiła się trochę wody. Nie czuła głodu, więc nawet nie pomyślała o zjedzeniu czegoś.
Na początku zamierzała pojść z Ea, ale jako że udała się z nim Estera, to nie chciała się przyłączać, żeby nie szło ich tam zbyt wielu na raz. Zresztą ktoś powinien zostać przy ich obozowisku, popilnować rzeczy.
Po krótkim zastanowieniu, wyjęła z kaletki osęłkę, żeby naostrzyć swoje topory. Uznała, że ma na razie trochę czasu, więc może sobie pozwolić na zajęcie się czymś innym.
Wyjęła jeden topór i usadowiszy się wygodnie, położyła go sobie na kolanach i zaczęła ostrzyć. Chwilę po tym jak już siedziała sama, zaczęła nucić pod nosem wymyśloną przez siebie melodię. Albo raczej coś co dla niej było nuceniem, bo Lyn o śpiewaniu nie miała żadnego pojęcia.
Starała się jednak nie tracić czujności i cały czas skupiać się także na otoczeniu, co jakiś czas robiła przerwę od swojego zajęcia, żeby się rozejrzeć, czy aby nic się złego nie dzieje.